Ons probleem

Mogelijk dat bij de lezer van dit weblog de indruk ontstaat dat we soms de nadruk leggen op de ontberingen onderweg, de minder goede eigenschappen van mensen die we onderweg ontmoeten of de matige faciliteiten die ons onderweg worden geboden. Hier volgt dan een stukje waardoor zelfs de grootste azijnpisser weer vertrouwen krijgt in de mensheid.

Als twee onervaren zeilers, met geringe technische kennis en op veel punten weinig of matig voorbereid op een reis van 3 maanden, zijn er nogal wat zaken die onderweg geregeld moeten worden. Nou zijn wij beide niet helemaal los van de wereld en praten redelijk steenkool Engels en via de in het Duits nagesynchroniseerde films zijn we deze taal ook enigszins machtig. Er is zelf een bemanningslid die zich verbeeld Russisch te kunnen spreken, wat in ieder geval lukt om verwarring te zaaien. De communicatie met de meeste autochtonen die wij tegen komen verloopt, samen met wat handen en voeten werk, redelijk goed.

Communicatie met de plaatselijke bevolking is dan ook van levensbelang als je, zoals wij, dagelijks met problemen wordt geconfronteerd die opgelost moeten worden. Daartoe hebben we de volgende tactiek ontwikkeld. Het bestaat uit twee peilers. De eerste is: niet denken maar doen en de tweede is: een gedeeld probleem is een half probleem. Het eerste voorbeeld: Op de Duitse wadden zaten we zonder brandstof. Een directe oplossing konden we niet zo snel verzinnen. Dus hebben we dit probleem met de havenmeester gedeeld. Binnen een half uur hadden we onze brandstof tank weer half vol zitten, ondanks dat er op dit eiland geen diesel werd verkocht. Deze eerste zeer positieve ervaring heeft ons tot diep nadenken gebracht en vervolgens hebben we onze strategie aangescherpt. Met de volgende verbluffende resultaten:

Internet in Rusland:

In St Petersburg was het voor ons noodzakelijk om per internet een document te versturen. Nou logeerden wij daar in een hostel waar deze faciliteiten absoluut niet werden geboden. Niet denken maar doen: Dus zijn we direct naar het leuke meisje achter de balie gestapt en ons probleem gedeeld, samen met een charmante glimlach, op de balie gegooid, om vervolgens ons meest hulpeloze gezicht op te zetten. Nee zij wist ook geen oplossing maar kende wel een receptioniste van een ander hotel die ze wel even zou bellen of daar een werkzame computer was. Eenmaal aangekomen in dat hotel bleek ook daar de computer niet aan onze eisen te voldoen maar ook deze receptioniste had nog wel een kennisje bij een ander hotel. En inderdaad konden wij, in dit 4 meer sterren tellende hotel dan ons hostel, de documenten via de digitale snelweg versturen. Ondanks dat de eetzaal vlak naast de computerkamer stond, hebben we niet eens overwogen om daar dan ook maar gelijk aan te schuiven voor een gratis ontbijt.

Plaatselijke middenstand

In het verleden zouden wij bij het zoeken naar bv een scheepsartikelen winkel, een restaurant, of een supermarkt nog eerst de plaatselijke gele-gids of stadsplattegrond hebben geraadpleegd. Dat is definitief verleden tijd. Nu stappen we van boord en leggen we ons probleem voor aan de eerste de beste die we tegen komen, vriendelijk kijken met een hulpeloze ondertoon. Wel even precies uitleggen wat je wenst. Bijvoorbeeld een restaurant waar je voor weinig geld lekker en genoeg te eten krijgt. Als we al niet een perfecte route beschrijving krijgen die ons feilloos wijst naar de zaak die we zoeken, dan lopen mensen wel gewoon met ons mee om ons daar heen te brengen waar we zijn moeten.

De auto.

In Söderköping heeft Ria zich bij de bemanning van de Panic gevoegd om het Götakanaal en Trolhattenkanaal mee te reizen. Helaas is de huige technologie nog niet zover als in de serie star-trek en konden we haar niet op-beamen maar moest zij de afstand van 1100 Km gewoon met de auto afleggen. Nou staat haar prachtige Citroën aan de oostkust van Zweden en vaart zij zelf naar de west-kust. Probleem dus. Inmiddels goed geoefend in het delen van problemen hebben wij dus bij de plaatselijke bakker gevraagd om een oplossing. De bakkersvrouw begreep het dilemma helemaal en zelfs zij kon de oplossing niet als een warm broodje over de toonbank schuiven. Hier moest een nachtje over worden geslapen en of we de volgende dag even terug wilden komen. Om 9 uur ’s ochtends kwam met het verse brood ook de oplossing voor het probleem. Een zoon van haar vriendin, die toch rond die tijd dat wij in Gotenborg aan zouden komen daar moest zijn, spaarde zo een lange busreis uit en Ria hoeft dus niet meer met de bus terug naar Söderköping om haar auto op te halen.

Een bijzondere aankoop

In Mariestad waren we op zoek naar een bijzondere aankoop, die we helaas op het weblog nog niet kunnen vermelden, maar geloof ons, het is iets dat je niet dagelijks in een winkel in Zweden koopt en zeker niet in Nederland. Op een rommelmarkt een Zweedse verkoopster gevraagd (onze ervaring is dat het delen van problemen met vrouwen makkelijk is dan met mannen) of zij het door ons felbegeerde item ook verkocht. Nee, natuurlijk niet, maar dat hadden wij al lang gezien. Het was tenslotte een rommelmarkt en dat verkocht zij dan ook. Maar geen nood, ons probleem was haar probleem geworden. Zij wist nog wel iemand die dit bijzondere artikel mogelijk wel zou kunnen verkopen. En ja hoor, nadat zij door haar mobiele telefoontje veel ö’s, ä’s, had gesproken wist ze een adres dat nog precies een uurtje open was. Het was maar 17 kilometer verder op. Probleem opgelost, ja voor haar, maar 17 km heen lopen en dan weer terug en dat alles binnen een uur leek ons geen goed plan. Dus weer dit nieuwe probleem met haar gedeeld. Hiermee zat ze erg in haar maag en je zag echt dat ze zich zorgen ging maken. 10 minuten later had ze een auto met chauffeur geregeld, die ons niet alleen tot de deur begeleidde en weer bij de boot heeft afgezet, maar die ons zelfs in de aankoop van het begeerde hielp.

Het is prachtig om te merken dat iedereen die we aanspreken, en waarmee we welk probleem dan ook delen, altijd bereid is om mee te denken. Eventueel een kennis te vragen, of te bellen of deze soms een oplossing weet. Mensen lopen zelfs even mee om je de juiste weg te wijzen.
Nee, wij merken niet dat we in een wereld leven waar mensen elkaar niet willen helpen, maar juist blij zijn dat ze ons, in al onze hulpeloosheid kunnen helpen. Nu maar hopen dat ons systeem van probleemaanpak thuis ook werkt. Als wij met een probleem aankomen, bijvoorbeeld dat we niet meer weten hoe we het gras moeten maaien, de heg moeten snoeien of het huis moeten schilderen. Via deze site doen we daarom de hartelijke groeten aan onze geliefde kennissen, buren, familie en vrienden en willen jullie bij voorbaat al bedanken voor al jullie hulp.