Een zwarte bladzijde in het logboek

We liggen in de drukste jachthaven tot nu toe en kunnen zien dat het seizoen voor de zeilers in het hoge noorden eindelijk begonnen is. Behalve dat alle plekjes in de jachthaven bezet zijn is dat het meest duidelijk in het toilet gebouw. Vorige maand hadden we al deze faciliteiten nog voor ons zelf en nu moeten we die delen met vele anderen wat aan de staat van hygiëne goed te merken is. Verder niets dan lof over deze jachthaven hoor, de walstroom geeft gewoon 220 volt en het water uit de kraan is prima te drinken. Er staan drie wasmachines en een immense wasdroger zodat we al onze vieze plunje weer hebben kunnen wassen.

De reden dat we ons gehaast hebben om op tijd in Stockholm te zijn was natuurlijk ”DE WEDSTRIJD”. Als echte voetbal fanaten hadden wij precies uitgekiend dat we dit evenement op een levensgroot scherm midden in het centrum van Stockholm bij konden wonen.

Samen met onze Nederlandse buren voor dat moment zijn we de stad in getrokken. Nico had voor de gelegenheid een T-shirt met een klein oranje biesje aan getrokken en Paul had zijn oranje geurvreters in zijn schoenen gedaan. Door de overduidelijke aanwezigheid van beveiligingsmannen, duidelijk te herkennen aan de kale koppen, het oortelefoontje en de gespierde torsos, wisten we dat dit een voetbal evenement moest zijn.

Nederlanders en Russen stonden gemoedelijk door elkaar en mede door de taalbarrière bleef dit de hele avond zo. We hebben natuurlijk niet kunnen verstaan wat de Russen over de Nederlanders zeiden, maar als zij hadden kunnen begrijpen hoe de Nederlanders over de Russen praten, hadden de beveiligingsjongens wel wat anders aan hun hoofd gehad als alleen nors over de mensen menigte te kijken. Verder hebben we echt alle geneugten van een dergelijke bijeenkomst mee mogen maken. Vlak achter ons werd hard en vals gezongen. Voor ons stonden schreeuwende russen en er werd met bier gegooid. Wij overwegen beide een seizoenkaart van een willekeurige voetbalclub aan te schaffen om een dergelijk festijn vaker mee te kunnen maken.

Volledig gedesillusioneerd zijn we na de smadelijke nederlaag van ”onze jongens” naar onze boten terug gesloft. Zonder elkaar nog in de ogen te durven kijken zijn we onze kooi in gekropen. Zelf bij ons vertrek twee dagen later hing er een gedeprimeerde stemming rond het rijtje Nederlandse boten waarvan de Panic er één was.

Om ons zelf wat op te peppen zijn we zondag 22 juni Stockholm in geweest. Een prachtige stad met schitterende gebouwen een mooie oude binnenstad die geheel tot toeristenfuik is om getoverd maar zeer de moeite waarde om te bezichtigen. Stockholm is, net als Kopenhagen, St Petersburg en Helsinki, verdeeld over verschillende eilanden. De stad is dus doortrokken met water. Over dat water varen veel boten en bootjes waardoor het allemaal erg levendig wordt en de stad toch open en verkeersarm blijft. Midden in de stad ligt het koninklijk paleis compleet met schildwacht. Hier is elke zondag een koopzondag en alle winkels zijn gewoon open.

Natuurlijk kun je in een dergelijke stad dagen door brengen maar ons wachten nog vele mijlen en veel havens om te ontdekken zodat we op maandag 23 juli in de loop van de morgen zijn vertrokken richting het Sodertaljekanaal.