From Russia with love

Toen we eenmaal hadden besloten, op basis van de weersvoorspelling, met de bus te gaan naar St Petersburg in plaats van met de boot moest er nog wel het één en ander geregeld worden. Eerst, Vladimir, onze contact persoon in Rusland gebeld die de juistheid van onze keuze nog eens bevestigde omdat er een internationale conferentie in St Petersburg aan de gang was en de jachthaven min of meer gesloten is. Vervolgens hebben we geprobeert bij de russiche ambasade na te gaan of onze visa wel geldig zijn voor deze busreis. Het blijkt dat ze op die ambassade geen woord over hun eigen grens (willen) spreken. Na drie kwartier en een paar kastjes en muren zijn we daar weer onverrichter zaken vertrokken. Gelukkig konden ze op een reisbureau prima van dienst zijn. Donderdag om 23 uur plaatselijke tijd zijn we met de nachtbus naar St Petersburg vertrokken. Midden in de nacht kwamen we bij de douane aan. Veel hekken, wachttorens en prikkeldraad. De hele bus moest leeg en de passagiers in de rij voor een loket. Onze paspoorten werden wel 10 maal door een scanner gehaald, en er is nog nooit iemand geweest die onze paspoorten zo nauwkeurig heeft onderzocht. Maar we mochten gewoon door. Om 7 uur plaatselijke tijd arriveerde de bus op de bestemming op het Balticstation. Blijkbaar een verzamelpunt van zwervers want de plantsoenen lagen vol met slapers omringt door een roedel honden. Het vinden van de weg in die stad is geen makkie omdat de Russen zeer spaarzaam met plattegronden zijn. Daarnaast voel je je door het andere lettertype dat ze daar gebruiken een soort analfabeet. Gelukkig is Nico een beetje thuis in het cyrrillischschrift en heeft een feilloos richtingsgevoel in zo’n grote stad. Zo vroeg in de morgen wordt deze stad schoon gemaakt door zeer vele straatvegers en veegauto’s die ook gelijk het hele wegdek schoonspuiten. Na ruim twee uur lopen hadden we ons hostel gevonden. (nadat we bij drie andere hotels waren geweest en vier keer de weg te hebben gevraagt) We zijn er inmiddels achter gekomen dat de gemiddelde rus je liever de verkeerde kant opstuurt dan dat hij zegt dat hij de weg ook niet weet.

Op onze eerste dag vele kilometers gelopen en ons verbaasd over de enorme en prachtige gebouwen en kerken. Het centrum van St Petersburg is prachtig gerenoveerd, en heeft binnen een cirkel van een paar kilometer een groot aantal bezienswaardigheden. Ons was het grootte aantal politiemensen al op gevallen maar dat was nog niets wat ons de ’s avonds te wachten stond. Er vond op het grote plein voor de hermitage een popconcert plaats en er was natuurlijk de internationale conferentie. Een groot deel van de stad werd afgezet door honderden politiemannen, militairen, parkeerwachters, mariniers en veiligheidsmensen met allemaal indrukwekkende uniformen. Bij afzettingen geven ze hier geen alternatieve route aan zodat in de rest van de stad het verkeer compleet vast staat. Daardoor heen scheuren dan weer veel politie auto’s met zwaailicht en sirene die verduisterde auto’s begeleiden. Gelukkig konden we ons wel door een afzetting heen kletsen en hadden we een aantal onruimde straten helemaal voor ons zelf. Hoewel we ’s nachts wel een oogje dicht hebben kunnen doen in de bus vielen we aan het eind van de avond uitgeput op onze 6 persoonskamer in het hostel in bed. Nadat Nico onze stomdronken kamergenoten om een uur of twee nog eens vaderlijk heeft toegesproken hebben we lekker geslapen.

Vandaag hebben we de Hermitage bezocht. Als twee echte kunstkenners zijn we hier door heen gegaan. Hoewel wij hier ook wel een dag of twee door hadden kunnen brengen hebben wij een andere keuze gemaakt en ons bezoek beperkt tot een uur of vier. Het is te veel om te beschrijven wat de russen van over heel de wereld hier bij elkaar hebben verzameld maar wij waren het er wel over eens dat ”onze” Rembrand van Rijn overal met kop schouders boven uit stak. Als je zolang van huis bent verander je blijkbaar snel in een soort nationalist en begroet je mede-Nederlanders al snel als oude bekenden. Heel even hebben we zelf overwogen om de komende voetbal wedstrijden van ”onze” jongens te gaan bekijken. (echt maar heel even hoor!) Na de Hermitage wilden we het park bij het buiten verblijf van Tsaar Peter de grote gaan bekijken (een park ter grote van het vondel park) Helaas was dit weer afgesloten voor de conferentie. Ook hier weer een politie macht op de been die we ons in Nederland niet voor kunnen stellen. Als alternatief zijn we naar een markt geweest waar de gewone rus zijn inkopen doet en kwamen daar een ander beeld van St Petersburg tegen dan in het gerenoveerde centrum. Heel veel zeer kleine stalletjes waar van alles wordt verkocht in propvolle straten. In tegenstelling tot in het centrum zie je hier zeer veel verschillende mensen die zo te zien uit alle delen van Rusland komen.

In ons hostel kunnen we gelukkig nog even internetten en zo het contact met het thuisfront levend houden en dit bericht plaatsen. Aan het eind van de avond vertrekt onze nacht bus terug naar Talin, en met een beetje geluk komen we Rusland ook weer uit en ligt de Panic nog veilig aan de steigen te wachten.